Overwerken

Vandaag hadden we een super leuke drukke dag in het ziekenhuis.

We waren een beetje lui en het was warm, dus we zijn met de pickie pickie naar het ziekenhuis gegaan, fijn een paar minuten rijden in plaats van 20 minuten lopen. In het ziekenhuis begonnen we met ons controle rondje en konden we assisteren bij het plaatsen van een ballon om de bevalling in te leiden. We wisten niet dat ze dat hier ook deden en we keken onze ogen weer uit door de manier waarop.

Daarna hielden we even pauze en dachten we dat het weer klaar was met het werk. Tot ze ineens zeiden dat er drie keizersnedes zouden zijn en we mee mochten/ moesten om de baby op te vangen en naar de post cesarean ward te brengen. 
Dit keer niet de anesthesist assisteren, maar met een steriele doek klaar staan om de baby van de chirurg aan te pakken en af te drogen. Leuk om dit hier ook een keer te mogen doen. 

  Direct na de keizersnede 

Terwijl we op milou stonden te wachten (die met de tweede keizersnede mee was) om naar huis te gaan, bleek er ineens iemand met bijna volledige ontsluiting te liggen. Deze mevrouw zou eigenlijk de derde patiënt zijn die een keizersnede vandaag zou krijgen, maar ze kreeg toch spontane weeën. Daar gingen we natuurlijk voor blijven. Tussendoor kregen we ook nog een nieuwe opname. Toen we die hadden gedaan zei de arts tegen ons: “It’s up to you” en verliet zo de kamer. Stonden we daar met zijn drieën. Die vrouw zal wel gedacht hebben, 3 mzungu’s die mijn baby op de wereld helpen. We hadden een klein beetje assistentie nodig om de patiënt te instrueren. Ze sprak weinig engels, dus de arts moest toch even terug komen. Een super leuke bevalling van een gezonde jongen van 3900 gram (de grootte van de baby was de reden voor de eigenlijke keizersnede). Zo’n grote baby hebben we hier nog niet gehad. En wat was deze moeder trots op zichzelf en haar zoon, zo leuk om te zien!!

We hebben voor het eerst moeten overwerken, maar daar waren we alleen maar blij om! 

Het was wel zo druk met kraamvrouwen dat er geen plek meer was. Ze moesten letterlijk bij elkaar in bed gaan liggen… 2 bevallen vrouwen + 2 pasgeboren baby’s in 1 eenpersoonsbed. Bizar dat dat zo moet, kunnen we ons in Nederland niet indenken met alle eenpersoonskamers. 

We sloten de dag af met een heerlijk etentje bij een vakantieresort iets verderop. Met de taxi, want ze willen niet dat we het lokale vervoer gebruiken als het donker is. Eindelijk even geen rijst en bonen, maar lekker vlees en goed gefrituurde frietjes. 

Weer een hele gezellige avond met heel de groep. Morgen weer vroeg op, want er moet weer geschilderd worden in het weeshuis. We zien benieuwd wat het eindresultaat wordt. 

Nog even een besef momentje, want we zijn al ruim over de helft van onze weken vrijwilligerswerk en nu op de helft van onze totale reis. Bizar hoe snel de tijd nu ineens gaat. Voor we het weten moeten we alweer weg hier. Daar denken we nog maar niet te veel aan, nog lekker genieten van al het leuks dat Tanzania te bieden heeft! 

Liefs Robin en Janine