Hallo baby

Vandaag hadden we weer een hele leuke dag. 

Onze ochtend begon weer in het ziekenhuis. Dit keer met zijn tweeën, geen andere vrijwilligers en geen studenten. We begonnen met ons controle rondje op de zwangeren afdeling. De laatste patiënt leek wel pijnlijk, maar uiteraard hadden we weer 0 informatie over haar, dus afwachten of ze ging bevallen of niet. Tijdens ons controle rondje bij de kraamvrouwen hield de bloeddrukmeter ermee op, dus opzoek naar batterijen. Een zoektocht op de afdeling, vervolgens naar de head nurse, om daar weer te horen te krijgen dat er een order geplaatst moest worden in de main store. Geen idee wat, waar en hoe, dus dat hebben we maar aan de verpleegkundige overgelaten. 

Ondertussen kwam de dame die wij als pijnlijk beoordeeld hadden met haar steriele handschoenen aangelopen, ze wilde graag beoordeeld worden en weten hoever ze was. We kwamen er achter dat het haar eerste kindje was (deze mevrouw kon redelijk Engels) en we beoordelen 7cm ontsluiting. De verwachting was dat ze nog wel bij ons zou gaan bevallen, leuk! De dokter wilde vliezen breken, maar de vliezenbrekers die wij kennen hebben ze hier niet (staat op het lijstje van Lisanne om mee te nemen). We hebben met open mond staan kijken hoe ze het gingen proberen, maar uiteindelijk lukte het niet. We waren even bang dat ze gingen zeggen: “keizersnede”, maar gelukkig mocht ze gewoon afwachten. 

Weer even verder met ons controle rondje, lab afgenomen en een paar keer naar het lab gelopen. Op de terugweg van het lab even langs Milou en Shanna gelopen, die op de kinderafdeling stonden vandaag. Toen we terug kwamen, waren we onze patiënt kwijt, maar ze was al naar de bevalkamer gelopen, want ze dacht dat haar baby kwam. Bijna volledige ontsluiting, dus snel alles klaar gezet. We moesten perse een infuus geven “voor wat extra energie”. Dit lukte niet in een keer en terwijl we bezig waren, braken de vliezen spontaan, we stonden precies op de goede plek. Mw kreeg enorme persdrang en we zagen gelijk het hoofdje van de baby, dus het infuus lieten we maar zitten. Hier kregen we nog voor op ons kop, de verpleegkundige vond dat we haar daar voor hadden moeten roepen (gelukkig heb ik het daarna nog goed gemaakt, door te helpen met het vinden van de hartslag van de baby bij een andere patiënte). Weer een mooie bevalling om de dag mee af te sluiten en weer een hele trotse mama! 

Toen we haar vroegen naar de naam van de baby, zei ze dat wij maar moesten kiezen. Milou en Shanna waren er ondertussen ook en die zeiden nou Rob van Robin, Robin kan voor een jongen ook. Toen ze te betekenis hoorde, schitterend/ roem (even snel opgezocht), vond ze dat helemaal passen. Of het deze naam echt is geworden weten we niet, maar het was wel leuk dat ze zo enthousiast was. 

Vanmiddag weer lekker gerelaxt en spelletjes gedaan. Terwijl we lekker op de bank zaten op de “veranda” werden we overvallen door een enorme hagelbui. Enigszins verbaast dat het met deze temperaturen kan hagelen, genoten we ook wel even. Lekker opgefrist. 

Vanavond met de dala dala naar de mount meru game lodge, waar we heeeeeeerlijk gegeten hebben. Pasta en steak, voor een prima prijsje en op een prachtige locatie. Nog even nagenoten rond het kampvuur daar en toen met de taxi weer naar huis! 

Zoals we al zeiden een hele leuke dag! 

Liefs Robin en Janine