Safari dag 5 Tarangire

Onze laatste dag Safari alweer, snik. Deze vijf dagen zijn echt zo snel voorbij gegaan, niet te geloven. 

Vanmorgen vroeg op en na het ontbijt een ritje van ongeveer 1,5u naar het laatste park. Onderweg zagen we ineens een aantal zebra’s langs de weg staan. Schijnbaar reden we tussen Lake Manyara en Tarangire in. Remmie vertelde dat de dieren soms een oversteek maken tussen de twee parken. Grappig dat ze dan gewoon tussen de dorpen door de grote weg oversteken. En niemand die op of om kijkt. 

Het park Tarangire is een combinatie van bomen en vlaktes. Het is niet zo dicht bebost als Lake Manyara, dus de dieren waren nu wel goed te spotten. Heel heuvelachtig, dus lekker heen en weer geschud in de auto. 

Wat we vooral heeeel veel hebben gezien zijn zebra’s en olifanten. Tarangire noemen ze ook wel: Home of the Elephant. In het park staan hele grote bomen, ook wel baobab bomen genoemd. Deze bomen kunnen in het regenseizoen water opnemen en opslaan. Bij extreme droogte kunnen de olifanten de schors er af schrapen en het water uit de boom halen. Er ontstaan dan grote gaten. 

Vandaag hebben we ook eindelijk wat actie van de leeuwinnen gezien. We reden op een groepje af en dachten in eerste instantie dat ze onze kant op zouden komen, aangezien er olifanten op hun af kwamen. Toen zagen we dat ze allemaal hun kop draaiden en het leek alsof ze iets roken. En inderdaad, ineens trokken ze een sprintje en gingen ze op jacht. We denken op de zwijnen die daar liepen. Door de bosjes konden we niet de volledige jacht zien, maar het leek alsof ze ze niet te pakken kregen. We hebben een leeuwin met haar welpjes achtervolgd de andere kant op en ineens klommen ze in de boom. Lake Manyara schijnt er bekend om te staan, maar daar hebben we helemaal geen leeuwen gezien. Toch bijzonder om het nu nog wel te zien, het stond nog op ons lijstje. 

Ook hebben we nog giraffen, waterbokken, antilopen, èèn gnoe, mangoesten, struisvogels en pumba’s gezien. We hadden gehoopt op nog een luipaard, maar die kwamen we helaas niet meer tegen. We mogen ook niet klagen, want in de Serengeti hebben we er drie gezien. 

Rond 14u moesten we het park uit, we hadden nog een ritje van 2,5/3u voor de boeg richting het vrijwilligershuis. Voelde toch wel weer als thuiskomen, maar ook gek dat er niemand meer is die we kennen. Wel een nieuwe vrijwilligster. Zij is gister aangekomen en blijft 7 weken ongeveer. We gaan haar maar kort zien, aangezien wij morgen vroeg naar Zanzibar vertrekken. Onze spullen zijn voor zover mogelijk al ingepakt, we hebben afscheid genomen van Allan en nog even gekletst met Evelyne die speciaal nog even langs kwam en daarna ook van haar definitief afscheid genomen. 

Klaar voor het laatste deel van onze reis. Nog 6 dagen ultiem genieten! 

Liefs Robin en Janine