Nieuwe dag, nieuwe kansen

Met enige spanning gingen we vandaag weer wandelend richting het ziekenhuis. Dit keer geen mooie wandelroute, maar langs de hoofdweg. 

We hadden ons voorgenomen om wat meer initiatief te gaan nemen en wat actiever contact te zoeken met de verpleegkundigen. Dit ging ons gelijk goed af. Bij binnenkomst zeiden we iedereen gedag en vroegen we wat we konden doen. Er werd een patiënte voorbereid voor een keizersnede en we mochten meekijken. Nadat we eerst een behoorlijke snauw kregen van de mannelijke verpleegkundige bij die patiënte (omdat we geen Swahili spraken en dit thuis niet hadden geoefend), kregen we daarna wat taken toe bedeeld en konden we ons nuttig maken. Wat een verschil met gister!! Verder konden we meekijken met een bevalling (helaas wel van een overleden kindje) en mocht ik (Robin) meekijken met een keizersnede. 

De tijd ging een stuk sneller voorbij dan gister, maar om 13u hadden we allebei even genoeg gezien en ervaren voor vandaag. Wat een verschillen zeg, met de Nederlandse zorg. Vooral het gebrek aan privacy en de onsteriele praktijken shockeren ons nogal. Infuus prikken zonder te ontsmetten en een operatie uitvoeren met gewassen lakens en schorten, om maar een voorbeeld te noemen. 

Ook het gebrek aan overzicht van wat zich op de afdeling afspeelt, maakt het werken en het nemen van initiatief lastiger. We zijn blij als we wat gerichte taken krijgen of mogen observeren, maar moeten dit vaak zelf vragen. Toch lastig als je geen idee hebt wat er zich afspeelt. 

Al met al dus een betere dag dan gister met veel nieuwe indrukken en ervaringen. Waarschijnlijk zal het de komende dagen langzaamaan gaan wennen en kunnen we ons steeds beter over onze westerse instelling heen zetten. 

Gezien de vermoeidheid hebben we de middag in het huis doorgebracht met de andere meiden. Afwisselend gekletst, spelletjes gedaan en gelezen. Wel een beetje proppen met 7 meiden op twee banken, maar we kunnen het goed met elkaar vinden dus dat is geen probleem. 

We zullen binnenkort eens een blogje schrijven over het eten hier, want ook dat is even wennen. 

Liefs Robin en Janine